Hastane...

Uzun zamandir yazamadim cunku beter bocegim,tatli kizim zaturre oldu.4,5 yasina geldi hic hastalanmadan ama iste nereden aldi ise bu mycoplasma denen bakteri sayesinde zaturre oldu. Bu mycoplasma zaturesini de hic duymamistim. 5 gun hastane yatti bende onunla birlikte kaldim tabiki..Siringa ve igne korkusu disinda cok rahatti. Bol bol diger hasta cocuklar ile oynadi. Pediatri bolumunde bulunan anaokulu ve oyun odasinda resimler cizdi,boyadi,bilgisayarda cizim yapti ve oynadi.. Hastanedeki kalis kizima bir tatil gibi geldi. Hersey degisik tabi.. Yeni arkadaslar,hergun degisen doktor ve hemsireler, ozel anaokuldaki yeni oyuncaklar ve ogretmenler gibi...

Bir hastaneye ucuncu yatisim. Ilk iki sefer dogum sebebi ile beser gun kalmistim. Tabii dogum bolumu hastanede cok icacici cunku devamli guzel bir bebek dunyaya geliyor. Bebeklerin gece kaldigi bolumun camlarini aksamustu ziyaretcilere aciyorlar. Besiklerdeki bu minnacik insan yavrularina bakmak ayri bir zevk. Zaten gunduz herkesin bebegi yanina geliyor. Bu sefer kizim ile kaldigim bolum pediatri idi . Hastalar bebekler ve 3-12 yas arasi cocuklar oldugu icin yine icacici bir yerdi. Isin icine cocuk girince baska oluyor. Her yerde resimler,oyuncaklar etrafta kosturan cocuklar.. Genel olarak hastanede yatmak kimsenin hosuna gidecek birsey degildir tabiki. Esim omzundan ameliyat oldugunda 4 gun kaldi hastanede kalmisti. O zamanda gunduzleri onun yanina giderdim..Zaman zaman doktor kontrolune,kan testi yaptirmaya gittigimde birkac saat kaldigim oluyor.

Hastanelerde bulundugum bu donemlerde hep dusunurdum bazi konulari.. Iste simdi yazabiliyorum.. Oncelikle ben her hastaneye gittigimde doktor olmaya ozeniyorum. Acayip bir sey bu. Yani kan gormeyi sevmem,kazalardan filan cok korkarim ama bu duygu yillarca degismedi. O an kendime" keske tip okusaydim ve simdi doktorluk yapiyor olsaydim" diyorum. Belki de doktorlari hep insanlarin derdine care bulan guclu ve otoriter kisiler olarak goruyor ve icten ice ozeniyorum. Buyuleniyorum sanki..

Her hastane kendi basina bir sehir bence. Hic uyuyamayan ve hep hareket halinde olan karmasik bir sehir. Hep cok buyuk hastanelerde bulundum ve zaten hepsi labirent gibi.. Bu cok ozel sehrin insanlarinin bir kismi gelip gecici, sanki o sehiri ziyaret eden turistler gibi. Bir kismi ise orada hep bulunan, calisan yani sehrin kalici ve yasayan halki gibi diyelim. Bu halki yani doktorlari, hemsireleri, ahcilari ,temizlik gorevlileri,cafe'sinde calisanlari, gazete ve dergi saticilari kendi gorevlerini yapmanin disinda aralarinda dertlerini,mutluluklarini ve kizginliklarini konusuyorlar. Hastane denen bu sehirde gecici olarak, turist gibi bulunan hasta bunlari duyuyor ve dinliyor. Herkes zaman gecirmek icin zaten birbirini izliyor. Hasta ne yapsin ?? Turist gibi bulundugu sehirde zaman gecirmek icin diger turistler ile ahbap oluyor. Onlarin neden buraya geldiklerini ogreniyor,fikir belirtiyor. Kaldigi surece yanindaki diger turistlere moral veriyor,destek oluyor ve yardimini hic esirgemiyor. Tabii ahbap oldugu diger turistler ile tum diger kalici halk hakkinda konusuyor. Dinledikleri veya gozlemledikleri seyler hakkinda yorum yapiyor bunlari bazen cekistiyor bazen meth ediyor:))


Nasil yabanci bir ulkede baska ulkeden veya kendi ulkenden biri ile ahbap olursun,telefon numaralari alinir,verilir iste hastanedeki sozumona turislerde bunu yapiyorlar. Kisa donemde cok sey paylasiliyor ve dostluk hastane disina tasinmak isteniyor.. Kalis suresi uzarsa ahbaplik diger turistler disinda kalici halk ile de baslatiliyor. Cafe'deki senin nasil bir kahve istedigini biliyor. Gazete ve dergici senin dergini,gazeteni bilip, sana ayiriyor.. Temizlik gorevlisi dertlerini turist konumunda olan sana da anlatmaya basliyor. Bu oyle uzayip gidiyor.

Ama tek farkli sey bu ozel sehire ziyareti bitip ayrilan sozumona turist "umarim bir daha donmek kismet olur" demiyor, mutlu bir sekilde kendi sehrine,ulkesine donuyor...Bircok farkli hayat,dert,mutluluk gorerek degisik yapida bir suru insan taniyarak hayat tecrubesini biraz daha zenginlestirmis oluyor. Gercek hayatini surdurdugu sehrine donerken, saglikli olduguna sukredip,ufak konulari kendine dert etmeyip, sahip oldugu seylerin kiymetini daha iyi bilecegine dair kendine soz veriyor.