Bu ayı hiç sevmem. 1996 yılının 1 Mart günü sevgili babamı kaybettim. Zaten sevmezdim,iyice sevmez oldum bu uzun ayı. Halbuki Okuma Bayramı müsameremde ben Mart olmuş ve 'Mart kapıdan baktırır,kazma kürek yaktırır' demiştim. Baharı beklerken günler geçmek bilmez. Bazen de çok soğuk olur,en azından Milano. 19-21 mart İstanbul'a gidiyorum eşimle. Çok iyi gelecek. Bu seyehat Mart ayını güzelleştirdi valla. Mart sonu da kızlar ile kaplıca haftasonumuz olacak. Hep bayıldığım Bormio kaplıcalarından bahsetmek isterdim ama blog açtığımdan beri gidemedim. Sonunda yazabileceğim bloga:))
İki resimle bitireyim bu kısa yazıyı. Kızım pek hevesle çiziyor ve al hemen bloga koy diyor.
İlk resim geçen gün dadısı ile gittiği park.San Donato'da imiş ve ilk defa görmüş ondan resmini yapmış. Mart güneşini pek bir 'cool' yapmıs valla.Kaydıraktaki kendisi. O ahtopot,köpek filan da çocukların bindiği yaylanan oyuncaklarmış. Türkiye'deki parklarda da vardır herhalde.
Alttaki ikinci resimde bizim evi çizmiş ama alakası yok tabii. Bizde öyle yuvarlak pencere yok vallaç Pencereden bakan iki sakallı adam var. Onlar eve giren kötü adamlarmış. Aman gerçekte olmasın da. Çocuk fantezisi işte..
3 yorum:
ben de mart ayını hiç sevmem....6 martda (1986) ben de ,benim hayatımda çok önemli bir yeri olan anneannemi kaybettim. her sene benim sancım da şubat ortalarında başlar,mart bitene kadar sürer...nisanda hep yeniden doğarım ben....başınız sağolsun ne denir ki başka....:(
sagol emelcim. evet maalesef seneler gecse bile unutulmuyor. burada yagmur cok ve kar bile gelecek diyorlar. dort gozle nisan ayini bekliyorum
Mart güzeldir. Kışın kasveti sona eriyor, bahar geliyor, yaza yaklaşıyoruz, yaz demek eğlence demek, dostlarla bir araya gelmek demek, Plajda mısır yemek demek :)) Ay çok özledim plajda güneşi batırmayı. Hadi gelin artıkkk. Konu nereye bağlandı yanlız. ÇoK ÖPÜYORUMMM
Yorum Gönder