Az kaldı Alaçatı'ma kavusmama

Artık çok özledim. Iphone brushes programi ile yine iki resim yaptim ve tabii konu Alaçatı oldu. Gun saymaya basladim. Bugun itibari ile 21 gun kaldi. Esim ve oglum oradalar simdi. Her sene Temmuz basi esim oglumu goturur ve biraz kalir. Aklim onlarda valla.Bu sene bol resim cekmek isterim sonra bloga koymak icin. Umarim mumkun olur. Bes hafta kaliyorum ama yine doyamiyorum. Şöyle bahçemdeki sezlonga ayagimi uzatip hafif esen ruzgarda keyif yapmayi ozledim. Esintili sokaklarinda plaj cantam elimde cocuklar ile arabama yurumeyi ozledim. Aksam evden cikip Yusuf Usta'ya yuruyerek yemege gitmeyi,carsidaki firindan pogaca simit alip bahcemde uzun uzun kahvalti etmeyi ozledim.

Sokakta yururken bilimum rastladigim tanidikla ve tabii yan komsularimla selamlasmayi, Agustos sonunda dogru salca yaparlerken evime kadar gelen kokuyu ozledim. Aslinda salça yaptilar mi mevsim sonu geliyor ve benim gidis yaklasiyor demektir ama..

Babylon'da muzik dinlemeyi,ayi batirmayi, oldies but goldies partisinde eski muziklerle dans etmeyi ozledim. Araba ile Alaçatı'dan cikip Seaside'a giderken ilk karsina cikan surfculerin koyunda birbirinden guzel surf yelkenlerini rengarenk civil civil gormeye hasret kaldim.

Daha sayabilirim.. Kendi mor kapilarim,pencerelerim ve ferah evim kadar Alaçatı'daki tüm mor ve turkuaz kapıları, pencereleri ve tas evleri özledim.Orta kahvede veya cami altindaki kahvede soluklamayi,pazari,birbirinden guzel dukkanlari ozledim.

Ay hadi artik kavusayim ikinci yuvama...